Zonder de Purperen Hei geen Hoek

13 november 2005
Overige
Ze missen geen enkele training, geen wedstrijd. Goede of slechte tijden; Jan Mieras (42) en Rens de Steur (54) kunnen geen minuut zonder hun club HSV Hoek. Het is hun leven, hun passie. En de club mag vragen. Voor je club doe je immers alles. Vanzelfsprekend, toch? Dus ben je ook bestuurslid van de supportersvereniging de Purperen Hei.
weer We wonnen“, vertelt De Steur, aanwezig in Maassluis. Bij ieder doelpunt belde hij naar zijn maat je Mieras, die op sportpark Denoek vertoefde. Mieras: „Ik dacht nog, zal ik opnemen? Zoveel goed nieuws was er de voorbije weken niet te melden. Het ging al een hele tijd slecht met het eerste elftal. Gelukkig had Rens nu eens goed nieuws.“ De Steur gaat elke uitwedstrijd mee, Mieras slaat wel eens een keertje over. Dan zorgt hij dat de thuisblijvers op het sportpark op de hoogte worden gehouden van de tussenstand. Eindelijk weer eens winst. „Elke maandagochtend hetzelfde praatje. Vroegen mijn collega’s cynisch ‘goed weekeinde gehad’ of ‘En wat heeft Hoek gedaan’. Dan zag ik ze al lachen, maar nu was het mijn beurt om te grijnzen,“ vertelt De Steur stralend. De resultaten van het eerste elftal veranderen echter niets aan de bevlogenheid van Mieras en De Steur. Beledigd „Zeker weten van niet. Kom nou.“ Het komt er bijna uit alsof het tweetal zich ernstig beledigd voelt door de vraag. Want de club is heilig. Programmaboekje voor de thuiswedstrijden? Doen ze samen. Om te zorgen dat ze geen nieuwtje missen, ‘wonen’ ze haast op Denoek. Ze missen geen enkele training, geen enkel krachtenbericht waarin over hun club gerept wordt. Van de televisie worden fragmenten opgenomen die over Hoek gaan. „Zo heb ik aan het einde van een seizoen heel wat om nog eens terug te kijken“, vertelt hij. De beelden van Hoek-supporters in het Luxemburgse Wiltz, zijn nog altijd goed voor een lach op zijn gezicht. „In de voorbereiding speelde Hoek een oefenwedstrijd. We zijn met een bus vol fans naar Luxemburg gereden. Een onvergetelijke reis.“ Naast het organiseren van busreizen, doet de supportersvereniging nog veel meer. Het is de bedenker van de Franky Standaard-cup. Na elke thuis- en uitwedstrijd krijgen de beste vier spelers punten. De nummers één, twee en drie krijgen op het eind van het seizoen een reischeque. Volgend jaar krijgt ook de minst gepasseerde keeper van Hoek een trofee. De keepers van de eerste vier elftallen en de A, B en C-jeugd doen mee. Veel De Steur: „We doen ontzettend veel. Elke tweede zaterdag van de maand halen we papier op in Hoek. Jaarlijks zo’n tweehonderdvijftig ton. Niet meer met karren, maar met de vuilniswagen. Met de invoering van de blauwe containers is de opbrengst flink verbeterd. Na de thuiswedstrijden van het eerste en tweede elftal draaien we in de kantine aan het Rad van Avontuur. „Het geld dat we met het oud-papier en het rad verdienen, gebruiken we om de club te steunen. Van het eerste elftal tot de f-jes. Zo hebben alle jeugdspelers van ons een voetbaltas gekregen. De leiders en trainers van alle elftallen een ‘Purperen Hei’-coachjas. Laatst hebben we de geluidsinstallatie rond het veld vernieuwd. Waar we iets kunnen doen, doen we het. Tijdens Koninginnedag houden we ’s ochtends een mixed-voetbaltoernooi. Tijdens de Hoekse feesten staan we met een stand. De laatste keer kregen we een ventje van een jaar of vier dat een shirt wilde passen. Hij deed het niet meer uit. Toen heeft zijn vader er een tweede bij gekocht, want hij had nog een zoontje. Je merkt dat de club leeft in het dorp.“ Het zijn niet alleen Mieras en De Steur die de toko om Hoek draaiende houden. Dat gebeurt samen met voorzitter Van de Lijke, secretaris Fontijn, penningmeester Kousemaker en de leden Kuzee en van Hoorn. Supportersvereniging De Purperen Hei is opgericht in augustus 1983 met het doel voetbalvereniging HSV Hoek in alle opzichten te steunen. Naast de zeven bestuursleden telt de vereniging zo’n honderdzeventig donateurs. Los De supportersvereniging staat overigens los van de voetbalvereniging en de sponsorafdeling. In het verleden liep de communicatie tussen deze drie verschillende verenigingen niet altijd perfect. Mieras: „We overleggen nu veel meer. Tenslotte hebben we maar één doel: dat het zo goed mogelijk gaat met Hoek en daar hebben we alles voor over.“ Echt alles, want Mieras heeft zelfs een tatoeage met de naam van zijn club op zijn arm. Wat vinden de vrouwen daar dan van? Lachend vertelt De Steur: „Die weten dat we alles voor club over hebben. Ze hebben de hoop al opgegeven dat we iedere zaterdag thuis zijn. Hoek is gewoon ons ding.“