Wilco, Mitchell, Niek, Thomas, Hanne en Barry

Gelukkig krijg ik nog géén grote inhammen op mijn hoofd en een bierbuik bespeur ik evenmin. Toch ben ik genoodzaakt om in de avond bij het invallen van de schemer thuis een leesbril te dragen. Het dragen van een bril in het openbare leven probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen want daarvoor ben ik wel te ijdel! Maar mijn ijdelheid gaat niet zo ver dat ik de onvermijdelijke rimpels in het gezicht laat botoxen. Je zal er toch zo uitzien als Hans Breukhoven (ex Vanessa). Wil je eens lekker triest zijn of er alles uitgooien van verdriet gaat het niet omdat die verankerde glimlach je altijd in de weg zit! Ook laat het korte termijn geheugen me wat vaker in de steek en word ik nog wat trager (wat een zelfkennis). Melancholisch terugkijken is ook zo’n kenmerk wat me parten speelt. Als je begin de 20 bent en alles nog voor je ligt is iemand van in de 30 al een oude lul. Het liedje “Forever Young” van Alpha Ville zoemt dan regelmatig door mijn hoofd. Zit ik misschien in die alom bekende crisis. Ik kom eventjes terug op die generatiegenoten met zonen. De vader van de onlangs aangetrokken Thomas van den Houten van Goes was Niek van den Houten. Deze meevoetballende spits was in de jaren 80 een echte trendsetter. Het was de allereerste speler die de HSV Hoek van d’n overkant haalde. Hij plaveide het pad voor talloze spelers van Kloetinge. Een andere generatiegenoot en maatje is Wilco Braafhart. Hij stond al op zijn 16e in het eerste om daar vervolgens 10 jaar zijn voorstoppersplaats niet meer af te staan. Zijn zoon is nu 17 jaar en ik zie in fysiek opzicht duidelijke overeenkomsten. In de zomer weggeplukt door Zaamslag waar hij zich als benjamin nadrukkelijk manifesteert als talentvol keeper. Hij oogt al zeer compleet en kan alleen maar beter worden. Dit is hét moment om Mitchell Braafhart terug te halen. Laat het hem maar uitvechten met onze andere jonge doelman. Het zou toch fantastisch zijn als een jongen van het dorp zich vast in het eerste zou spelen. De laatste was Peter Hamelink (de oom van ) en nou wordt het verdorie wel weer eens tijd…..Bennie en Jacky dit is het telefoonnummer van de fam Braafhart 442206. Voetbaljournalist Barry van der Hooft doet in de paaskrant melding van zijn voetbalverslaving. Ook ik ben besmet met dit virus. Ik zie Barry nog voor me lopen als vier- jarig blond ventje achter een bal bij onze kantine. Zijn vader Hanne van der Hooft was toendertijd trainer van de HSV Hoek. Avonden lang heb ik als ballenjongen gefungeerd bij de keeperstraining van Hanne. Met zijn onafscheidelijke ijsmuts demonstreerde hij zijn prachtige wreeftrap. Ik genoot toen als 13-jarige met volle teugen want de aanvankelijke eenvoudige keeperstraining ontaarde vaak in een theatraal spektakel waarin de keepers tot het uiterste moesten gaan. Hanne was de koning onder het trainersgilde en was zeer overtuigend en succesvol. Zijn zoon werd een spits bij Hoek die wel vaak scoorde. Het thor instinct zat hem in de genen. Nu laat Barry zijn voeten niet meer spreken maar zijn tikkende vingers op de laptop. Loek Zeegers