Volksheld

Nauwelijks aangekomen wordt hun tuintje direct intensief en uiterst nauwkeurig aangepakt. Hier kan Rob Verlinde nog een puntje aan zuigen. Bijna elk grassprietje krijgt een persoonlijke behandeling volgens Burnys technieken en het ziet er dan ook uit als het gras van Wimbledon bij aanvang van het tennistoernooi. Iedere avond worden er om stipt 17.15 uur aardappelen gegeten en de daarop volgende ochtend worden er minutieus rondom de stacaravan vermeende koppespinnen verwijderd. De dag eindigt resoluut om klokslag 22.30 uur want dan is het bedtijd. Met dit vaste patroon en hun ingeslepen rituelen genieten ze van de rust en de buitenlucht in hun volkse villa op wielen. Echter, plotseling op een zondagavond in mei zijn ze om 23.00 uur nóg op en de televisie staat nog aan!!?? Ik weet waar ze naar kijken en jullie als lezer moeten hier nog even op wachten en verder lezen. Hij is een geboren en getogen Utrechter en zij een getogen Utrechtse. Geboren is ze in Breskens net voor de oorlog. Ze praten met precies dezelfde onvervalste tongval als cabaretière Tineke Schouten….. . ik gáát verder met mijn stukje. De oorlog heeft ze bewust meegemaakt en heeft haar grievende sporen nagelaten. Het fatale bombardement van 1944 blijft een verbitterde herinnering. In het kielzog van haar moeder en kroost, inclusief het wild en krom trappend jongste babybroertje vertrekt ze naar Utrecht, haar roots smeulend achterlatend. Vierenzestig jaar later leent Dinie het boek over haar broertje aan mij uit omdat ze weet dat ik een enorme liefhebber ben van het belangrijkste spelletje van de wereld. Bij deze uitreiking slaat ze haar ogen naar de grond en heeft er nog nauwelijks in gelezen omdat het hoofdstuk de oorlog nog altijd te gevoelig en te zwaar voor haar is. Het boek is niet alleen geestelijk zwaar maar ook fysiek. Het loodzware boek is gestoken in een duurzame kaft en de originele handtekening van haar broer ontbreekt uiteraard niet. Met alle eer en gepaste waardigheid neem ik dit collectors-item in ontvangst en beloof dat ik er uiterst zorgvuldig mee zal omgaan. De fysieke zwaarte van het boek geeft in feite ook de zwaarte in betekenis aan wat de voetballerij voor de huidige maatschappij betekent. Tachtig miljoen omzet wordt er gedraaid in oranjeland tijdens het EK in de Alpenlanden en dagelijks worden we bestookt met kranten, tijdschriften, televisie en internet overvol met meningen over voetbal. Hét programma met een uitgesproken mening over voetbal is het RTL-programma Voetbal Insite geregeerd door twee kleurrijke tafelgenoten. Het is dit programma waar de buren op een zondagavond in mei omstreeks 23.00 uur nog naar keken, want ze zijn stiekem toch enorm trots op hun eigen Willem van Hanegem. Voorzichtig blader ik door de jaren en het leven van Willem van Hanegem. Mede door toedoen van de prachtige foto’s worden melancholieke gevoelens bij me wakker geschud. Foto’s van De Steenovens/Papendrecht in Breskens pakken me omdat ik daar op de geboorteplek van de kromme vroeger als kind vele zondagmiddagen heb gespeeld wanneer ik op bezoek was bij opa en oma Bresjes. Tijdens het lezen van het stuk over Breskens-AZ’67 gespeeld in 1978 herinner ik me dat ik als 12-jarig jochie verlegen om handtekeningen smeekte van achtereenvolgens Jantje Peters, onze hoofdpersoon en Kees Kist. Ruim een decennium jaar later kwam ik Kist weer tegen op het trainingsveld van de HSV Hoek. Ook de bijdrage van Jos de Putter uit ’t durp (Zaamslag) is weergaloos. Hij dicht hem in het tijdsgewricht begin jaren 70 kwalificaties toe die duidelijk overeenkomsten vertonen met het karakter van de Zeeuws-Vlaming, te weten traag, melancholiek, bedachtzaam, in zichzelf gekeerd, eenvoud en bescheiden. Dit in tegenstelling tot zijn rivaal Cruyff. Hiertoe behoren meer begrippen als snelheid, brutaal, overtuigd en temperamentvol. Kortom, meer de mentaliteit van het stadse Amsterdam. Het is ook die mentaliteit waar wij als de HSV Hoek wekelijks tegen moeten strijden. Dat we dan toch succesvol kunnen zijn blijkt wel uit het feit dat de Bressiaander Van Hanegem in een vol Olympisch stadion Cruyff vernederde door met 1-3 te winnen en zodoende in het hol van de leeuw in 1971 kampioen te worden met Feyenoord. Bladzijde 499 is wat mij betreft dus het hoogtepunt van het boek. Journalist Chris van Nijnatten beschrijft verder op kundige wijze de authenticiteit van de mens Willem van Hanegem, die toch meer tot de categorie harde werkers en provincialen behoort. Vandaar zijn immense populariteit bij het volk. Het aantal verkochte exemplaren spreekt hier boekdelen. Terecht is dit prachtige boek verkozen tot sportboek van het jaar 2008.