Tornado van emoties en Intigrerende kantine

- Een tornado van emoties raast door de Lovenpolder bij Hoek-ASWH, alles veroorzaakt door een egotripper met fluit. De tribune vol met VIPS zelden zo tekeer horen gaan (en dan was Dirk er nog niet). Het aanzwellende, huiveringwekkende boegeroep gaat door merg en been en wordt door mij intenser beleefd dan de ook niet misselijke bariton van Alllesandro Safina een paar uur later op de Night of the Proms in Antwerpen. Piele imponeert met z’n zwarte Motorhead-shirtje en ik zie de scheids inéénschrompelen achter de corpulente bodyguard Ruules. Jan Mieras ziet lijkbleek van emotie, maar ja hij kan zich dan ook niet ontladen en zit maar te kroppen bij Sjaak van de Lijke, die Jantje onder zijn hoede houdt als in het schooljaar 74-75. Dus géén schorsing! Onze scheidsrechterbegeleider Dhr. van Puyvelde is ook enigszins ontdaan en voelt nu de verantwoording ondubbelzinnig als een baksteen rond z’n nek hangen: hoe krijg ik deze leidsman veilig weg uit Hoek en hij roept politie, waar is de politie! - Maar liefst 3,5 ton moeten wij ophoesten voor een openingsfeest, dit teneinde het nieuwe theater te 'profileren'. Huren ze zeker D.J. Pierre (Eijsackers) in. Youp heeft gelijk: ik citeer uit zijn laatste verhalenbundel; “Toen ik het delict in NRC Handelsblad meldde brak in gehuchten als Terneuzen en Nederweert de pleuris uit.” (zie blz. 31) - Wanner bijna alles is afgelast en alleen ons keurkorps boven de rivieren vecht voor de winst, straalt de kantine een intrigerende en ijzige kalmte uit. De contouren van de weinige aanwezige liefhebbers worden meer zichtbaar en worden als het ware uitvergroot, wezenlijk anders dan een drukke kantine waarin mensen verloren gaan in de benauwde massa. Jaap Mieras zit in zijn kantoortje en is altijd bezig. Dit kamertje is een soort van heiligdom en dient alleen respectvol te worden betreden door enkele uitverkorenen. Anderen hebben daar terecht niets te zoeken. Andere iconen van onze vereniging vullen “het café van Denoek”. Fina achter de bar en erelid Bram de Grootte. Telkens als de muziek plotseling wordt onderbroken stokt de adem bij de aanwezigen en wordt aandachtig en vol nieuwsgierigheid geluisterd. Giel van Boom heeft de hele wereld rondgereisd als veredelde FBTO’er en is nu als een vredige vutter in de verte op het trainingsveld mollen aan het verdelgen. Bij binnenkomst in de kantine is de eerste priemende en vanzelfsprekende vraag die wordt geuit; “hoeveel is het.....................?” Cas inhaleert nog wat nicotine en mompelt binnensmonds, ik meen uit zijn mimiek op te maken dat hij er niet veel vertrouwen in heeft. Ondanks alles leegheid en kalmte is verveling hier een vreemd woord en is alles en iedereen gefocust op de verrichtingen hier ver vandaan. - Telkens als ik vanaf de sluizen naar het voetbalveld rij verbaas ik me over de impact van de tunnel op een klein dorpje als Hoek. In mijn optiek onevenredig veel. Ik sluit mij aan bij donquichot Ir. G.J.J. van Eeden, zie foxhole@zeelandnet.nl - Het dorpje met de mooiste klank van Nederland is.....................Retranchement, midden in het weidse, desolate polderlandschap van West Zeeuws-Vlaanderen. Wanneer je in november fietst tussen het slijk, de bieten en het omgeploegde akkerland met in je gezicht een striemende zuidwester, sijpelen de klanken van Jacques Brel langzaam in je hoofd ( mijn vlakke land, mijn Vlaamse land). - Terug weer naar de digitale werkelijkheid. Ik ga mijn stukje e-mailen naar onze webmaster Bas Dooms, ondanks dat ik nu een beetje e-moe ben! Loek