papkoeken en appelflappen

Ik ben HSV Hoek supporter, lekker een eindje blazen met het Coopertje, even geen gezeur van het thuisfront aan mijn hoofd en tenslotte wil ik de accommodatie van De Westmaat wel eens zien. Ik ben redelijk vroeg op pad dus onderweg op de A58 nabij Kruiningen passeer ik een opvallend gekleurde touringcar. Je eerste gedachte is dat Cees Blomaard weer eens tripje heeft georganiseerd voor het Nederlands elftal in ons mooie Zeeland. Meer Oranje kan een bus niet zijn. Ook flitst er nog iets door mijn hoofd of dit misschien een bus vol is met muzikale Volendammers op snabbel circuit. De ‘internationale’ tekst “voetbalexperience” doet me beseffen dat ik het dichter bij huis moet zoeken, zelfs zo dicht dat het de spelersbus van mijn cluppie wel eens zou kunnen zijn. Dit wordt bevestigd als ik in mijn achteruitkijkspiegel het trotse logo zie op een spandoek van de HSV Hoek. Voor de lunch zijn er verschillende alternatieven. Boterhammetjes van thuis meenemen in een trommeltje. Dit valt af omdat ik door de week al een viertal dozijn boterhammen moet smeren. Eventjes aanleggen bij het wegrestaurant in Meerkerk wordt het ook niet. Ik heb even geen zin in lege massaliteit. Omdat de culinaire kunsten van voetbalkantines niet verder reiken dan het broodje frikandel in overjarig vet, kies ik voor een lunch op niveau in het centrum van het rijke en decadente Gooi, namelijk het pittoreske Laren. Nog vlug even een kwaliteitskrant halen want om met een PZC te gaan zitten in ‘hotspot’ Mauve ziet er wel erg provinciaal uit. Nou, in plaats van een klef broodje kroket in de kantine van IJsselmeervogels wordt het hier “twee witte gesneden broodjes met twee echte Kwekkeboom krokante kroketten, gelardeerd met een frisse salade en gecomplementeerd met verse mosterd”. De prijs bedroeg ruim 9 eurootjes, maar dan heb je ook wat!? Dat is dus ongeveer negen gulden voor een kroketje! Vanuit het lommerrijke en met villa’s getooide Laren rij ik naar de boorden van IJsselmeer. Het is maar 10 kilometer verder maar ik ervaar een enorm verschil in beleving. De omgeving is hier weids en strak en passeer binnen de bebouwde kom een bedrijfsterrein vol met bakkerloodsen waar ze schijnbaar met wel veel winst appelflappen en papkoeken fabriceren. Ze zijn allemaal sponsor van de Vogels en eigenlijk is het geen vissersdorp maar een bakkersdorp. Langs de toeleidingsweg tot de dijk passeer ik allemaal doorzonwoningen en rijtjeswoningen, onderbroken door vele kerken. De plantsoenen worden keurig onderhouden en zijn beplant met vele krokussen en viooltjes. Dit doet me denken aan Sjaak van der Lijke die in het vroege voorjaar het logo van HSV Hoek in de clubkleuren laat uitbeelden met viooltjes op Denoek. Een prachtig initiatief. Over tegenstellingen gesproken. Vergeleken met de accommodatie van de meest succesvolle ‘amateurclub’ van Nederland is het bij ons echt een oud zooitje. Helaas, een andere uitdrukking kan ik niet gebruiken. Ik zie een imponerende hoofdtribune met skyboxen, ik ruik het perfecte (kunst)gras en hoor de loepzuivere tonen van de speaker. Eigenlijk sta je al met 1-0 achter voordat er nog maar een seconde is gevoetbald. Deze achterstand wordt in de daaropvolgende 90 minuten gestaag uitgebouwd naar een 4-0 nederlaag. IJsselmeervogels is buitencategorie en in deze flow niet te stoppen. Vlug vergeten en de noodzakelijke punten pakken in de komende wedstrijden tegen de ‘mindere’ goden. Toch bespeur ik bij mezelf op de terugreis enige rust en vrede. De verhoudingen lagen onmiskenbaar duidelijk en ik hoef me nu niet te pijnigen met zinloze gedachtes in de vorm van als, als, als……De weekenden na Spakenburg uit, Sparta Nijkerk en Kozakken Boys thuis zorgden in dat opzicht voor veel meer frustraties. Net voor het invallen van de duisternis rij ik de Westerscheldetunnel uit en aan de rechterkant doemt chemiereus DOW op wat in de achtertuin van Hoek ligt. Wat een paar bakkers voor elkaar krijgen in Bunschoten/Spakenburg zou DOW toch eigenlijk wel voor de HSV Hoek kunnen betekenen. Helaas, de wens is de vader van de gedachte. Loek Zeegers