Morrende sponsors na afstraffing van Hoek

18 februari 2002
Hoek 1
Het hoort bij de cultuur van de voetbalclub Hoek en het zal altijd wel zo blijven. Twee keer winnen en de sponsors zijn niet naar huis te slaan. Twee keer verliezen en ze blijven morrend weg.
Wim de Feyter is het mooiste voorbeeld. De Hoekse zakenman, die met zijn bedrijf ook het Zeeuwse elftal jarenlang heeft gesponsord, is een man van uitbundig juichen en hartgrondig schelden als het mis gaat met de club. Hij is een paar jaar weggebleven uit ergernis bij uitwedstrijden, maar teistert de tribunes dit jaar weer met zijn verbale one-man-shows. Hoe lang nog, dat is na zaterdag zeer de vraag. Hij heeft de afgang tegen Terneuzen vorige week nog overleefd, maar zaterdag werd het hem in Spijkenisse te veel. “Ik ga weg, ik wil naar huis, het is niet om aan te zien”, riep hij halverwege de tweede helft bij 2-0 voor de tegenpartij. En in grote woede daalde hij de tribune af. “Het is altijd de scheidsrechter of de tegenstander die het heeft gedaan, maar we zijn zelf zo slap en we lopen nog irritant en vervelend te doen ook. Slechte scheids? Dan hebben ze dat aan zichzelf te danken door een hele wedstrijd te lopen zeiken. Harde tegenstander? Ben je gek, die jongens vechten tenminste. Dat kun je van Hoek niet zeggen.” Hij zwaaide nog even naar zijn collega-sponsors, die hem met angstige blikken nastaarden en deed wat hij had gezegd. “Ik ben hier weg, dit wil ik niet meer meemaken.”