Levenservèèèèèèring

24 februari 2004
Kopstootjes
Met zijn fleurig beschilderd bestelwagentje rijdt hij door Zeeland en bezoekt vrolijke kinderen op verjaardagspartijtjes, sinterklaas, opening van scholen en meer van dergelijke uitbundige festiviteiten voor de kleintjes. Hij gebruikt géén toverwoorden maar laat zijn handen fenomenaal toveren waarmee hij de meest fantastische dieren en voorwerpen maakt, dit gecombineerd met rijke gekleurde variaties van veelsoortige ballonnen.
Hij laat kinderen in opperste verbazing en met wijd openstaande monden dubbel en dwars genieten van virtuoze ballonkunsten. Vol trots lopen de kinderen van hem weg naar papa en mama met in hun handen een zeer kostbaar bezit. Ik heb het hier over een iemand die als clown ballonnetjes opblaast voor kinderen en hiervan zijn beroep heeft gemaakt. En wat voor een uniek en prachtig beroep en wat een voldoening moet dat geven als je kinderen zo kan meenemen in een fantasierijke wereld. Géén eindeloze vergaderingen van het MT (clubje chefs bij elkaar die leiding behoren te geven volgens hun functie-beschrijving) waarin men het heeft over aansturen zus en aansturen zo. Géén functioneringsgesprekken, géén beoordelingsgesprekken, géén slecht-nieuwsgesprekken, géén werkoverleg, géén afstemmingsoverleg enz. enz. Géén snelle en zogenaamd resultaatgerichte account-managers die wartaal uitspreken in de trant van audit, benchmark, outsourcing, monitoren en quick-scan. Géén politici en beleidsambtenaren die verschrikkelijke toverwoorden gebruiken als doelgroepen, extramuraal, draagvlak, integraal en implementeren. Het suggereert in ieder geval dat het allemaal zeer ingewikkeld is. Nee, gewoon de droomwereld van jonge kinderen verrijken, wat een wereldberoep!! Een klein economisch berichtje in de krant “sterke omzetstijging Puma”. Een beetje vergeten merk van sportkleding en schoeisel is weer helemaal terug. Tot hun eigen verbazing en onthutsing wil de jeugd plotseling en massaal dit merk rond hun voeten. Volgens mij weten ze bij Puma ook niet waaraan ze dit nu te danken hebben, zelfs in gewone schoenenzaken struikelen ze over hun eigen katachtige merk. Ooit was Puma tesamen met Adidas de leider in sportartikelen en Ruud Krol, Maradonna en Krankl waren hun discipelen in het commerciële circus. Sindsdien zijn we bestookt met nieuwe merken op sportgebied. Nu is het nog wachten op de revieval van Quick, mijn eerste voetbalschoenen! Nu ik dit zo zit uit te tikken op mijn toetsenbord realiseer ik me dat ik toch oud aan het worden ben! Af en toe laten we onze smaakpapillen even testen door een gastronomisch bezoek aan een één of ander eettentje. We hebben ons nauwelijks gesetteld in gerieflijke zetels of er komt zo’n net-niet yuppentractor aangereden. In dit geval een Land Rover Freelander. Kijk wil je er echt bij horen dan dien je toch een ruim 2000 kilo zware 4x4 Range Rover Vogue of een Porsche Cayenne onder je kont te hebben. Het (echt?)paar bezet het tafeltje naast ons. Het zijn volgens mij kwa leeftijd oude rijken maar kwa uitstraling en gedrag nieuwe rijken. Veel pretenties maar weinig inhoud. Ze hebben veel te bespreken en soms nauwelijks te volgen door het Schouwse dialect. Uiteraard plegen ze de kunsten van de edele sport golf onder de knie te krijgen. De vrouw geeft een uitgebreide toelichting op de wijze van vasthouden van de golfstok. Plotseling tussen de 3e en 4e gang beginnen ze toch enigszins woorden te krijgen en de grijze man begint zelfs te dreigen met het verlaten van het culinaire pand. Om een genante vertoning te vermijden wordt de boel kunstmatig gesust maar ik zie haar denken “ik zou je graag met een lange swing een birdie voor je plofkop geven”. Schijnbaar kan ze toch niet helemaal tegen hem op en zitten er enige frustaties want ze rept de hele avond nog over het feit dat ze wel veel levenservèèèèèèring heeft. Met een volle maag en drie flessen wijn achter de kiezen keert de nummer 484 van de Quote huiswaarts. Ze zullen de dans van de camera-auto op de Zeelandbrug wel weer ontspringen!!! Eventje voor de beeldvorming, we zitten in een restaurant aan de boorden van de Oosterschelde nabij de woonplaats van voetbaldocumentalist Matty Verkamman. Het staat bekend om zijn vis, de kok leeft van vis, alle gangen zijn smaakvol doordrenkt met vis en iedereen eet op deze avond het speciale vismenu. Een eindje verder zit een Marlboro meisje met vriend en…. zij lust geen vis! Het mutsje wil enkel vlees. Als ik die kok was geweest had ik een bord met Whiskasvlees op haar bord gekieperd en dit bedekt met een dodde dikke saus.
Loek.