Kloppend hart
Een inkoppertje noem ik het maar of een kans voor open doel. Met dit voetbaljargon maak ik een bruggetje naar de onlangs gepresenteerde omgevingsvisie van ons dorp Hoek. Hierin wordt gesproken over een variant met de intentie om allerlei voorzieningen gezamenlijk te concentreren in ons dorp.
Zou het hart enthousiast blijven kloppen of sterft het weg in een brei van rapporten, bezwaren, commissies en geruzie over deelbelangetjes. Het fundament is gelegd met deze omgevingsvisie en ons bestuur met beleidsmakers zullen hierop vol inzetten.
Dit is een unieke kans die we moeten grijpen. Als het kan gebeuren is nu het moment daarvoor. Wie objectief en nuchter de omgevingsvisie leest kan maar tot één finale conclusie komen: Realiseer de variant ‘Kloosterzande’ waarin alle deelbelangen (winkel, zorg voor kinderen, zorg voor ouderen, buurtwerk en sport) efficiënt en robuust worden gebundeld onder het toeziend oog van de karakteristieke molen.
Ik droom van een nieuwe accommodatie aan de westrand van ons dorp. Ik zie me al staan op het balkon om de verrichtingen van ons keurkorps te aanschouwen in de Tweede divisie tegen IJsselmeervogels.
Het verreist wel het loslaten van enige verstikkende melancholie want ons veld aan de Lovenpolder is mijn tweede thuis.
Getogen tussen de Dielemannen en Hamelinks en vervolgens opgegroeid aan het handje van Jaap Mieras. Als klein ventje altijd hem smekend om een goede bal waar leven in zat. In de rust snakte ik altijd naar zijn vers gezet kopje thee. In de kantine na de wedstrijd altijd verlangend op hem gewacht wanneer hij eindelijk alle eindstanden telefonisch had doorgekregen. Aansluitend werden de spannende uitslagen dan met ingehouden adem bekend gemaakt op het competitiebord aan de wand.
Een lang geleden vergeelde zwart-wit tijd als je dit vergelijkt met alle huidige moderne, snelle media.
Roemrijke Zeeuwse voetbalgeschiedenis heeft zich afgespeeld tussen het Boerengat en Vremdijcke. Van memorabele Belgische spelers tot grimmige teksten achter ‘reclamevliegtuigjes’ en van opgeblazen soapverhalen tot kleurrijke trainers. Dit alles heeft sportterrein Denoek een echte ziel gegeven.
Mochten we ooit gaan verhuizen dan zal het voelen alsof we van stadion De Meer naar De Arena verkassen. Zeker in het begin zonder de tot volle wasdom zijn gekomen bomen en struiken. De prille aanplant zal voorlopig geen beschutting geven aan een splinternieuw maar kaal ‘stadion’ waar de sterke westenwinden vrij spel hebben. Zou het ongrijpbare fenomeen “in de tweede helft naar de kantine toe” hier ook zijn beslag kunnen krijgen?
Voorlopig laat ik deze mijmeringen uit mijn hoofd waaien. We zullen nog heel veel moeten bidden in en voor “Klooster“. Vooralsnog parkeer ik mijn auto stiekem op het boerenerf tussen de slik. Vervolgens loop ik naar de aftandse barakken en proost daar met een vaasje Jupiler op een mooie toekomst.
LOEK ZEEGERS
Hoofdsponsors

