Kloetinge sluit jaar af in de min

Door de nederlaag sloot Kloetinge het kalenderjaar in de min af. Na vijf vette jaren met vijf topklasseringen op rij zit de hoofdklasser nu in zwaar weer. Zowel sportief als organisatorisch zijn gevaarlijke draaikolken ontstaan. Een club in de winning mood vaart zijn eigen koers, maar bij verliezen zijn er plots meerdere kapiteins op het schip. En die willen allemaal het roer in handen. In dat schuitje bevindt Kloetinge zich momenteel. Met het 1-0-thuisverlies bleef Kloetinge voorlaatste in de hoofdklasse A met twaalf punten, behaald in vijftien wedstrijden. Daarmee speelde de club zijn slechtste eerste competitiehelft van de laatste tien seizoenen. Alleen in 1996 haalde Kloetinge minder punten (elf), maar dat karige aantal was vergaard in twee duels minder dan nu. Toch degradeerde Kloetinge dat seizoen uit de hoofdklasse. Ook andere cijfers voorspellen dat dat gevaar opnieuw dreigt. Een blik op de ranglijsten van vorig seizoen rond de winterstop maken de situatie van Kloetinge zelfs kritiek. Van de zes ploegen die toen in de drie zaterdag-hoofdklassen op de laatste en voorlaatste plaatsen stonden, degradeerden er vijf direct. Slechts één club speelt ook nu nog in de hoofdklasse (asv Dronten), maar alleen doordat het een promotie-/degradatiewedstrijd winnend afsloot. Batterij Drie punten tegen FC Lisse waren zaterdag daarom een welkome ruggensteun geweest in de strijd voor lijfsbehoud. Ook een afgelasting was Kloetinge niet slecht uitgekomen, met een vroege winterstop als gevolg om alle pijntjes te laten genezen en de batterij op te laden voor een lange eindsprint in 2004. ,,Ik heb gezegd: als er twijfels zijn, aflasten``, zei Vergouwen. Maar er waren geen twijfels. Na de wedstrijd waren die er wel. Het veld had vloeiend combinatiespel verhinderd en zag er uit alsof een visclub er pieren had gestoken. Dat was echter geen verklaring voor de nederlaag. De afwezigheid van Emiel Dorst (ziek) speelde wellicht mee; en ook de onverwachte basisplaats van spits Pieter de Graaff, die vrijdagavond nog dacht wedstrijdritme op te gaan doen in het tweede. Maar de hoofdreden van het verlies was, dat Kloetinge zijn tegenstander gewoonweg in de watten legde. ,,Lisse zat in een zetel. Ze konden probleemloos hun countertactiek toepassen``, constateerde trainer Vergouwen. Dat kwam voort uit de naïeve verdedigingsfilosofie van Kloetinge: met vier verdedigers op één lijn. Zeker met snelle spitsen zoals FC Lisse die heeft, had die strategie suïcidale trekjes. De balvaardige Lissenaren legden de bal verschillende keren achter de Kloetinge-defensie of werden geholpen door Kloetingse verdedigingsfoutjes en waren meteen gevaarlijk. Met name in de eerste helft had Kloetinge geluk, dat Merlijn Swennen in topvorm was en de Lisse-spitsen slordig waren. Buitenspel Maar één keer waren de spitsen wél messcherp en was Swennen kansloos. Dat was al na 130 tellen, toen het eerste en uiteindelijk ook enige doelpunt van de wedstrijd viel. FC Lisse boorde door het hart van de Kloetinge-defensie. De assistent-scheidsrechter vlagde voor buitenspel, maar niet van de uitblinkende aanvoerder Orson Naarendorp. Die mocht doorgaan terwijl Kloetinge stilstond en legde de bal panklaar bij de tweede paal voor Rob Opdam: 0-1. Kloetinge zocht naar manieren om terug te komen in de wedstrijd. Kansen werden echter nauwelijks gecreëerd. Er waren wat scrimmages voor het doel, een schot van topscorer Wilco de Valk en Ferry Alfons schoot een één-tweetje in het zijnet, maar keeper Kenny Heemskerk hoefde zijn handen niet eens uit de mouwen te steken. Het dichtst bij de gelijkmaker was verdediger Arno Melaard. Niet toevallig uit een dood spelmoment. Hij kopte in de 79e minuut een corner van invaller Riverola hard op het doel, maar de enige keer dat Heemskerk moest optreden, deed hij dat goed. Dat Kloetinge niet scoorde, was opvallend. In de voorgaande 23 thuiswedstrijden scoorde de ploeg namelijk elke keer. Maar tegen FC Lisse kwam aan die serie, begonnen in maart 2002, een einde. ,,Qua voetbal vond ik ons vandaag niet de mindere van Lisse``, zei Vergouwen. ,,Oké, bij sommige tegenaanvallen zat ik soms ook met dichtgeknepen billen, maar dat gebeurt op elk niveau. Ik vond, dat we een gelijkspel verdiend hadden.``