Hoek zwaar in de problemen

De somberheid van een grauwe start werd weggestoken achter een slecht gespeelde goed- nieuws-show. Want Hoek moet zichzelf met tien goals tegen in drie wedstrijden en met nul winstpunten maar eens diep in de ogen kijken. David Destorme klonk in elk geval al veel realistischer. De schaduwspits, vorig jaar een van de beste spelers in de hoofdklasse, schetste in Noordwijk het beeld van een elftal dat worstelt met een mentale inzinking. „We hebben dezelfde trainer, hetzelfde systeem en nog meer kwaliteit dan vorig jaar“, zocht hij naar een verklaring. „Maar we scoren niet en we winnen niet. De oorzaak kan alleen op het mentale vlak liggen. Dat gevoel heb ik al van voor de competitie. We werken er met zijn allen heel hard voor om hier uit te komen. Het voetbal is niet slecht, alleen is het vertrouwen er niet. Ik zie het ook aan mezelf: vorig jaar lukte alles, was iedere kans een goal. En nu gaat alles net mis.“ Paniek Veel langer moet die mentale crisis natuurlijk niet duren, beseft iedereen die de cultuur van Hoek een beetje kent. „Ik hoop alleen niet dat er mensen in paniek raken“, zei Destorme na de domper bij Noordwijk. „We hadden vorig jaar in het begin ook zo’n slechte periode. Toen zijn we er ten koste van de trainer bovenop gekomen. Ik hoop alleen dat het nu niet zo ver komt. Wat we nodig hebben, is een lekkere wedstrijd met veel goals.“ De vraag is alleen: hoe krijgt Tetaert een elftal, dat zaterdag pas na 221 minuten competitie de eerste goal maakte, in een week tijd uit een sportieve depressie? En waar haalt hij snel een systeem vandaan om de kwetsbare verdediging dicht te spijkeren? Want zaterdag wordt het erop of eronder. De thuiswedstrijd tegen het statige Quick Boys, dat ook dramatisch is gestart, krijgt een apart karakter. De ranglijst staat op zijn kop: Hoek en Quick Boys, twee clubs met hoge aspiraties, staan na drie weken broederlijk onderaan. Hoek moet zich, ondanks al het goede nieuws, maar eens aan een zelfanalyse onderwerpen na drie uiterst povere wedstrijden. Heeft het wel de spelers en het potentieel om te volharden in het systeem met twee diepe vleugels en een overbezetting in de as? Bij Noordwijk speelde de ploeg met Hendriksen en Porteman centraal achterin, met Van de Broeke, Destorme en Ysebaert centraal op het middenveld en Djamel Buyse daar nog voor als diepste spits. Het gevolg was dat er op de flanken een zee van ruimte lag voor de tegenstander, die met zijn snelle buitenspelers keer op keer door de verdediging sneed. Eric Tetaert rekende echter optimistisch voor: „Wij hebben gedicteerd en veruit de meeste kansen gekregen. Noordwijk is een counterploeg. Het is dat we bij 2-1 die kans van Dominicus lieten liggen, anders waren we er overheen gegaan.“ De andere partij hoorde het glimlachend aan. Trainer Hein van Heek: „ Ik heb me geen moment zorgen gemaakt. We kwamen 2-0 voor, het was bij 2-1 even moeilijk, maar na de 3-1 hadden we nog wel vijf keer kunnen scoren.“ Matig De waarheid lag in het midden. Noordwijk speelde ook geen grootse wedstrijd. Voor rust was het van beide kanten uiterst matig, na de pauze was Hoek aanvankelijk beter, maar het faalde in de afrekening. Sam Ysebaert maakte koppend het enige doelpunt tot nu toe, na een van Melki’s vloeiende acties op links. Het is een schraal rendement uit drie wedstrijden, waar bovendien nog tien tegengoals tegenover staan. Noordwijk maakte er zaterdag vier van, verdeeld over twee helften. Joost Leonard, die vrij door de verdediging mocht lopen, en Peter Bos, met een kopbal uit een vrije trap, zorgde voor de 2-0. Steve Promes voor de 3-1 na de rust en Bram Marbus voor de 4-1 in de laatste minuten.