Hoek neemt revanche op zichzelf
13 oktober 2008
In de Pers
Het klonk vooral lief en ook een tikje wanhopig. "Ik was van plan om vandaag maar eens niet mee te gaan, zó slecht hebben we vorige week gespeeld", vertelde ze op de dag dat Hoek naar Jodan Boys in Gouda was afgereisd. Ze had het toch maar weer gedaan, het meisje achter de goal dat nooit verzaakt en eindelijk weer een stralende middag had.
Hoek besefte maar al te goed dat het zijn supporters niet nog eens zo'n nachtmerrie kon bezorgen en speelde zaterdag stukken beter dan tegen Sparta Nijkerk. Twee prachtgoals op het kunstgras van Jodan Boys bleken voldoende voor de volle winst (1-2), die alleen in blessuretijd door een plotselinge tegengoal nog even in gevaar werd gebracht.
Stijn Mahieu, een man van briljante momenten, vierde zijn goal (23e minuut) met een pose alsof hij wilde zeggen dat de kritiek op het scorend vermogen van het elftal niet voor hem bestemd is. En gelijk heeft hij, de spelverdeler die drie van de vijf goals van Hoek op zijn naam heeft staan. Die van zaterdag tegen Jodan Boys was weer een juweeltje. Op twintig meter van de goal kon hij kiezen uit twee mogelijkheden: afspelen op links naar de opkomende Maarten van Rosevelt, of aanleggen en gewoon knallen. Hij deed, op intuïtie, dat laatste en verschalkte de keeper met een machtig schot.
De Servische dribbelaar Alan Grozdanic, die zich af en toe wel eens miskend voelt, rende na de tweede Hoekse goal (zesde minuut na rust) even naar de dug-out, met een bevrijdende glimlach. Hij behoort ook tot de spelers van wie in scorend opzicht meer wordt verwacht. De treffer van zaterdag was er een uit het boekje: vrije trap van Ferry Alfons op links, breed gelegd naar Grozdanic, die hard en zuiver uithaalde.
De spitsen bleven weer droog staan, hoe hard Regilio Pinas ook zijn best deed. Ferry Alfons verdient het nog meer, omdat hij niet alleen hard werkt, maar ook goed speelt. Josimar Pattinama krijgt nog altijd korte invalbeurten, waarin hij nog niet heeft laten zien over een killersinstinct te beschikken.
Twee keer verloren in drie thuiswedstrijden, uit nog ongeslagen: dat beeld zag Gaby Demanet zaterdag op Jodan Boys voorbij trekken. "Het zegt ook iets over Hoek zoals het nu speelt", vond de trainer. "Wij voelen ons thuis verplicht om de baas te spelen en dat kunnen we niet met dit elftal. Als we uit spelen, hoeven we niet te domineren, dat ligt ons veel beter. Dan kunnen we de tegenstander af en toe ook eens laten komen." Met een beetje geluk, want Jodan Boys kreeg in de beginfase twee opgelegde kansen, overleefde Hoek die fases, daarna sloeg het zelf toe en trok het de wedstrijd naar zich toe. Vooral na de 2-0 was er lang een gewapende vrede op het veld en zag het er naar uit dat de winst binnen was.
Hoek had één wijziging achterin: Björn Langeveld, die op de training een blessure aan de hiel had opgelopen, moest in de warming up afhaken. Geert Bosschaart schoof door naar het centrum, Tim Mechelink begon als rechtsback. De trainer, geplaagd door een griepje in de nacht voor de wedstrijd, maar fris genoeg om te coachen, roemde de instelling van zijn elftal: "Het waren vandaag de dragende spelers, zoals Mahieu en Grozdanic, die voorop gingen in de strijd. Maar vergeet niet", zo voegde hij er aan toe, "dat we spelers hebben zoals Thomas Ragut en Maarten van Rosevelt, die er altijd voor honderd procent staan."