Hoek moet veel minder denken en meer doen

Acht wedstrijden, drie punten, leuk is echt totaal iets anders. Dezelfde maker van het programmaboekje stelde in zijn voorbeschouwende tekst vast dat de klok in Zeeuws-Vlaanderen op vijf voor twaalf staat. Harde woorden dus uit eigen kring. Opvallend genoeg had de warming-up juist een gemoedelijk beeld laten zien. Spelers die onderling grapjes maakten en trainer Eric Tetaert die volop deelde in die vrolijkheid. Maar na afloop reageerde Tetaert geagiteerd op kritische kantekeningen bij de verrichtingen van zijn ploeg. Toen was ineens die spanning wel voelbaar die zo 'n belabberde reeks uitslagen nu eenmaal met zich meebrengt. Het was ook nogal wat geweest, hoe Hoek na een goede start toch weer hopeloos aan het knoeien was geslagen. In plaats van ontspannen te gaan spelen na de soepel verkregen 2-0 voorsprong sloeg de verkramping toe. Alsof het team voorvoelde wat er zou kunnen gaan gebeuren. Had Hoek gewoon niet veel minder moeten denken en juist meer doen? De eerste tekenen van zwakte kwamen overigens al aan het licht op het moment dat het scorebord nog 1-0 aanwees. Toen had de defensie van Hoek, en met name het centrale duo Stijn Poortman en Djamel Buyse, al een paar keer opzichtig staan schutteren, maar Ferry Alfons en Niels Kole wisten niet te profiteren van de verdedigende slippertjes. Vlak voor rust sloeg Alfons wel toe. De hoekschop die Kloetinge had toegewezen gekregen was wel het gevolg van een verkeerde arbitrale waarneming, maar dat blijft toch een slap excuus als vervolgens de verdediging en bloc gaat staan toekijken. Zo gunde Hoek Alfons alle ruimte voor een inkoppertje. Een minuut later legde Alfons de bal panklaar voor de aanstormende Ronald Zuidwegt, maar kreeg de routinier het lichaam niet achter het schot, dat daardoor over het doel vloog. Het was wel het zoveelste bewijs dat het hart van de Hoek-defensie momenteel gemaakt is van bordkarton, dat bij het minste geringste scheurt. Op die manier is het altijd water naar de zee dragen, hoe stinkend de aanvallers ook hun best doen. Het zat Hoek aanvankelijk ook zeker niet tegen, maar dat dwong de ploeg gewoon af. De wedstrijd was amper op gang, toen Sam Ysebaert al een levensgrote kans kreeg de score te openen. Maar even later bekroonde David Destorme met het hoofd wel de furieuze start van de thuisclub. Hoek pakte de zaken superagressief aan met Destorme als centrale man voorin en Ysebaert daar pal achter als schaduwspits en op de flanken Nyim Melki en Thijs Binnerts. Het doelpunt van Melki na ruim een half uur was ook een terechte beloning voor zoveel offensieve dadendrang. Helaas voor Hoek bestaat voetbal uit meer dan alleen aanvallen. In de controle van de 2-0 voorsprong ging vervolgens onnoemelijk veel mis. En dan kon Jeroen van de Broeke, die na een klein half uur Pieter de Munnik (vinger uit de kom) was komen vervangen, nog terugkijken op een degelijke invalbeurt. Behalve Van de Broeke scoorden alleen Destorme, Ysebaert en Charly Okenedo over de hele linie een voldoende. Wie zeker geen hoog cijfer verdiende, was Roy Hendriksen. Overgekomen van Helmond Sport en gepresenteerd als de speler die Hoek echt nodig had, heeft de 36-jarige routinier tot op heden nauwelijks meerwaarde gehad. Tegen Kloetinge speelde Hendriksen anoniem, liep hij in de tweede helft voornamelijk achter tegenstanders aan en leidde met zijn gebrekkig maatgevoel ook geregeld balverlies in. Voor Hoek is het te hopen dat de ware Hendriksen binnen afzienbare termijn opstaat. Tetaert kampt met nog meer onzekerheden in de selectie. De knie van De Munnik was dit seizoen niet meteen bestand tegen wedstrijdbelasting en Wilco de Valk, vorig seizoen nog een veel scorende spits bij Kloetinge, is niet speelklaar in verband met een hamstringblessure. Niels Dominicus is een andere nieuweling, maar de oud-speler van RBC Roosendaal begon tegen Kloetinge op de bank en mocht slechts een groot kwartiertje meedoen. Tetaert improviseerde ook met Tomas Ragut. De van origine vleugelverdediger mocht het laatste half uur het proberen op de rechtsbuitenpositie. Ragut kreeg zowaar nog een megakans Hoek een 3-1 marge te bezorgen en daarmee vrijwel zeker de eerste driepunter van het seizoen, maar in plaats van een geplaatst schot produceerde de invaller een afzwaaiend rollertje. Ook Destorme en Ysebaert deden halverwege de tweede helft kort na elkaar nog een doelpoging, maar het juiste richtingsgevoel ontbrak. De mogelijkheden van Hoek kwamen in feite een beetje uit de lucht vallen, want Kloetinge domineerde de tweede helft. De Zuid-Bevelanders deden dat niet met oogstrelende combinaties maar met simpel hard werken. Trainer Diederik Hiensch bleef trouw aan zijn systeem met twee spitsen en gokte daarmee uiteindelijk op het juiste paard. Kloetinge ontving daarbij indirect een steuntje in de rug van Hoek dat met nog een kwartier te spelen met tien man kwam te staan. Wesley de Smet liet zich provoceren door Joffrey Geldof en dat was niet zo slim van de captain van Hoek die al een gele kaart had gezien voor de pauze. Na het luwen van het massale opstootje hield scheidsrechter Prooi conform de regels de twee aanstichters de gele kaart voor, waarop De Smet kon vertrekken. Wellicht had de arbiter het rumoer kunnen voorkomen als hij in de aanloop naar het handgemeen het spel eerder had stilgelegd. Nu werd het een reeks met halve en hele overtredingen die onbestraft bleven en over en weer irritatie opriepen, die vervolgens een uitweg vond in een robbertje knokken. Het gezond verstand overwon echter, maar een minuut na het wegzenden van De Smet waren de poppen opnieuw aan het dansen toen Kole wat al te driest doorliep op Hoek-doelman Filip van der Vloet. Deze keer bekoelde de situatie zonder kaarten. Vijf minuten voor het verstrijken van de reguliere speeltijd pakte Kloetinge de gelijkmaker waar de ploeg de hele tweede helft op geloerd had. En ook hier ging de defensie van Hoek, het was intussen een eentonig verhaal geworden, niet vrijuit. Heel erg ingewikkeld zag de vrije schop van Corné Schilperoort er niet uit, maar een vederlichte touchering door Daan Esser was voldoende om Van der Vloet kansloos te laten. Esser werd bij die gelegenheid weer geen strobreed in de weg gelegd. "We hebben bewust anders gepeeld. Dat moest ook wel na 4-1 en 5-1 van de afgelopen weken. We hebben Hoek pijn gedaan met loopacties door het centrum. Daar zijn ze kwetsbaar", keek Hiensch terug. "We zoeken niet naar de juiste opstelling, want we weten hoe het moet. We zoeken naar de winst. Er komen betere tijden", hield Tetaert de moed erin. Later wanneer een groot deel van de toeschouwers al weer huiswaarts is gekeerd, sprak op de parkeerplaats van het sportpark Denoek een vrouw met Vlaamse tongval haar zorgen uit over Hoek. "Het gaat niet goed, meneer. Het zit van achter. Daar kan de trainer ook niets aan doen."