Ferry Alfons wordt met de jaren beter

De dertigjarige Vlissinger, die voor het tweede jaar in Hoek speelt, is na die wedstrijd opgeschoven naar de spits. En behalve met zijn koelbloedig genomen strafschoppen en het patent op de lange solo is hij met vier goals nu ook topscorer van het elftal. Vanmiddag wacht thuis de topper tegen IJsselmeervogels. "Dat kan wel eens een héél open wedstrijd worden." Hoek speelt die wedstrijd nog altijd onder leiding van Paul Telussa, die in de komende weken weer een stap terug moet doen. De club is in onderhandeling met opvolgers, maar denkt volgende week pas tot een afronding te kunnen komen. "Het beste is natuurlijk dat Paul gewoon trainer blijft", vindt Alfons, die er in zijn carrière al heel wat heeft versleten en weet waarover hij praat. Want zijn er nog wel trainers van naam in het Zeeuwse die hij niet heeft gehad? Gérard de Nooijer, Jules Vogel, Stoffel Schipper, Karl Vergouwen, Diederik Hiensch, Dolf Roks, Wim Hofkens, Paul Telussa, hij heeft ze allemaal wel even meegemaakt. Het heeft de aanvaller - na heel veel omzwervingen - gemaakt tot wat hij is. Hij bleef nooit lang bij een club. "Ik ben meestal na een paar jaar aan een andere omgeving toe", bekent hij. Zoals het er nu naar uitziet is Hoek de laatste stop in zijn ontdekkingsreis langs de velden. Want na Kloetinge was er maar één stap hoger meer op de ladder. "Ik wilde dit graag nog eens meemaken, omdat Hoek toch dé club in Zeeland is en altijd ambitie heeft om bovenin te spelen. En dat bevalt me tot nu toe heel goed." De aanpassing is net als bij zijn vorige clubs verlopen. Ferry Alfons, in juni vader geworden van een dochter (Danicha) lijkt nog elk jaar beter te worden als voetballer. Dat gevoel heeft hij zelf ook. "Je wordt rijper en slimmer en groeit met het niveau mee. En het is ook heerlijk voetballen met jongens als John Schot en Gideon Imagbudu om je heen. We hebben een ploeg om zeker topvijf te spelen." Dan moet er, beseft hij zelf ook, niet te veel gebeuren op het gebied van blessures en met de trainerswissel die op komst is. "Het is vooral afwachten met wie we straks verder moeten. Met Telussa spelen we het voetbal dat bij ons past, in een hoog tempo, met veel druk naar voren en tactisch en positioneel sterk. Het zegt veel over dit elftal dat we in vijf wedstrijden maar twee tegengoals hebben. Dat komt doordat de achterhoede staat en doordat we met Joan van Belzen de beste keeper uit het amateurvoetbal hebben." Het moet alleen aanvallend nog beter wil Hoek ook werkelijk mee gaan doen om de hoogste prijzen. "We moeten elkaar nog wat beter aanvoelen, maar dat gebeurt ook wel als iedereen fit is. De spelers die belangrijk voor ons zijn, hebben een ongelukkige start gehad. John Schot is nog steeds niet helemaal fit, maar is een heel slimme voetballer met een geweldig inzicht. Dat geldt zeker ook voor Imagbudu met al zijn ervaring op een hoog niveau in België." Voor Alfons is het de kroon op het werk na een carrière die veelbelovend begon, daarna in het slop dreigde te raken, maar later bij Oostkapelle en Kloetinge weer is opgebloeid. Met Vlissingen speelde hij ooit in de landelijke jeugd in een elftal met uitzonderlijk veel talenten. "Ik was B-junior in die twee jaar dat Vlissingen profclub was, maar toen het instortte, zijn we uit elkaar gevallen." De zoektocht naar een andere club bracht hem bij RCS, Kapelle en Bevelanders, in de jaren dat hij zelf ook niet alles voor zijn sport overhad. "Ik heb zelfs een paar jaar helemaal niet gevoetbald, omdat ik ben gaan varen als matroos op de binnenvaart. Maar dat had ik na twee jaar ook wel weer gezien. Daarna heb ik het voetballen weer opgepakt. Met Stoffel Schipper als trainer is het weer de goede kant opgegaan. We promoveerden naar de hoofdklasse, vlogen er gelijk weer uit en van daar ben ik naar Kloetinge gegaan." Een vrijbuiter is Alfons (Molukse vader, Nederlandse moeder) altijd gebleven. "Ik was bevriend met Pascal Caumartin, een prachtige voetballer, die het ook veel verder had kunnen schoppen. Maar we waren nogal vrije jongens, zeker in die tijd. Pascal woont nu in Malaga. En ik heb mijn vriendin en m'n dochtertje. Het mooiste wat er is in het leven." "Met mijn andere vrienden komen we nog elke week bij elkaar, bij mij thuis of ergens anders. We zijn fanatieke kaarters. Klaverjassen, pokeren, éénentwintigen, maar wel altijd om geld, anders is er niks aan. Dat doen we één of twee avonden in de week." Twee, drie jaar zou hij nog op niveau willen voetballen, bij een club en een trainer die hem kunnen motiveren. Diederik Hiensch was zo'n trainer ("een verstrooide professor met veel tactische kwaliteiten"), Wim Hofkens heeft hij te kort meegemaakt ("ik had niks met hem"), voor Paul Telussa heeft hij niets dan bewondering. "Ik weet zeker dat alle spelers met hem door willen gaan bij Hoek en dat we tot een topclub kunnen uitgroeien."