Cirkel is rond voor Pieter de Munnik

Dat hij drie stappen terug doet, maakt hem niet uit. De hoofdklasse wordt verruild voor de derde klasse van het zaterdagvoetbal. "DFS is kampioen geworden en heeft echt een leuke ploeg. Er zitten ook nog één of twee jongens bij waarmee ik in de jeugd heb gespeeld. Daarnaast wonen mijn familie en vrienden allemaal in Burgh-Haamstede. Voor mij zijn dat allemaal pluspunten." De inwoner van Veere vertrok op zijn dertiende bij DFS en kwam via Zierikzee bij RBC terecht. Na zeven seizoenen, waarin een doorbraak als prof uitbleef, koos De Munnik voor Kloetinge. Drie jaar later verkaste hij naar Hoek, waar de afgelopen weken een aardige afsluiting van de competitie in het verschiet lag. De Munnik kon namelijk zijn laatste wedstrijd voor Hoek uitgerekend tegen Kloetinge spelen. Door een gele kaart afgelopen zaterdag tegen Spakenburg - zijn zevende van dit seizoen - is hij echter geschorst voor de Zeeuwse derby. "Ik dacht dat het een bijzonder einde zou worden. Nu heb ik me er al bij neergelegd dat ik die wedstrijd niet meer kan spelen. Het gekke is: toen ik van Kloetinge naar Hoek ging was de laatste wedstrijd ook Kloetinge-Hoek. Die miste ik ook door een schorsing." De jaren bij de Zeeuws-Vlaamse club heeft hij als 'hartstikke gaaf' ervaren. "Het klinkt misschien gek, maar ik ben echt trots dat ik vier seizoenen bij Hoek heb mogen spelen. Toen ik bij Kloetinge speelde, keek ik toch een beetje tegen die club op. Het was net een stapje hoger. Dan vind ik het mooi dat ik er zo lang heb gevoetbald." De Munnik bekent echter ook dat hij in het begin flink heeft moeten wennen aan de cultuur van de vereniging. "De competitie was vijf weken oud toen Johan Ballegeer werd ontslagen. Jeminee, waar ben ik nu beland, dacht ik toen. Wat is dit allemaal? Djamel Buyse zei toen tegen me dat een trainer maar een passant was en dat er gewoon weer een nieuwe zou komen. Die woorden heb ik in mijn achterhoofd gehouden. Je raakt er daarna aan gewend." De Munnik kon ook niet anders, met zeven trainers in vier jaar tijd. Nu houdt hij het voor gezien, vooral vanwege de tijd die voetballen op het hoogste niveau kost. "Ik ben erg fanatiek en deed dus ook op vrijdagavond niets. Bij een uitwedstrijd was ik op zaterdag vaak van 9 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds weg. Daar had ik echt geen zin meer in. Ik wil na de zomer wat meer rust."