Bloed, zweet en tranen....

De leider drukte de spelers op het hart dat verdedigen het belangrijkste was: als de tegenstander niet kan scoren, wordt het in ieder geval gelijkspel! En gelijkspel tegen HVV, dat waren we gewend: voor de winterstop speelden we twee keer 4-4, na de winterstop eindigde de wedstrijd ook in 4-4. Dat zat er vandaag echter niet in. De ene man minder maakte duidelijk het verschil. Alhoewel Hoek de eerste 10 minuten goed partij gaf, was het vanaf de 10e minuut raak voor HVV. In minder dan 5 minuten legden ze drie keer de bal in het net, en vlak voor rust wisten ze ook nog twee keer te scoren in het doel van Marco Slabbekoorn, die toch een behoorlijk goede wedstrijd keepte. Met de 5-0 voor rust was het duidelijk dat het ook na de rust niet makkelijk zou worden om een goal te scoren - want daar hadden de spelers hun zinnen op gezet. Het was niet de eerste keer dat Hoek met man speelde, en de vorige keer hadden ze ook 4 keer gescoord, dus met dat in het achterhoofd begon Hoek E2 er voortvarend aan. Het wilde niet lukken. Sasha had één keer de kans voor een schot op doel, Meli en Guan combineerden goed, maar kwamen niet voor de goal van HVV. Toen HVV in de 7e minuut van de 2e helft scoorde, was het hek van de dam: nog drie keer wisten ze de bal erin te leggen. En het werd een wedstrijd van bloed, zweet en tranen, want bij een kopduel tussen een aanvaller van HVV en Marco Dieleman kreeg Marco een hoofd tegen zijn neus, die meteen heftig begon te bloeden, de wedstrijd werd er een paar minuten voor stilgelegd. Maar Marco liet zich niet uit het veld slaan, en speelde de wedstrijd gewoon uit. Hoek E2 heeft weer vechtlust getoond, maar het werd niet beloond. Volgende week gaan we er weer voor.