Belpaire gokt nog op profclub
14 februari 2002
Hoek 1
Voor Jürgen Belpaire heeft het leven een andere wending genomen. De 29-jarige doelman was na zijn dubbele beenbreuk in 1999 afgeschreven en zou volgens deskundigen hooguit nog op een laag niveau aan de slag kunnen. Het boek RBC Roosendaal is definitief gesloten, maar Belpaire - opgeleefd bij Hoek - hoopt nog altijd op een profcarrière. ,,Dat is niet verkeerd bedoeld, want ik heb veel aan Hoek te danken.``
Het is de tweede training na de teleurstellende nederlaag tegen Terneuzen, die nog altijd nadreunt in de Hoek-gelederen. De selectie (zonder de geblesseerden Verdegem, Van der Hooft en Kanu) maakt een gedreven indruk. Twee doelen, klein speelveld, partijvorm twee-tegen-twee gedurende 45 seconden. ,,Dat is moordend``, weet Jürgen Belpaire. ,,Zowel voor de spelers als voor de keepers.``
Het spelletje is een kolfje naar de hand van de Belgische goalie, die zich in de kleine ruimte met knappe reflexen mag uitleven. ,,Je kunt Hoek toch geen laag niveau noemen``, stelt hij vast. ,,Ik weet het, ik ben misschien een zeurpot. Buiten het veld ben ik rustig, maar op het veld telt maar één ding: ik wil winnen. Ik erger me eraan als ze zich op training zo maar laten passeren. Dan sta ik in een schiettent. We trainen drie keer in de week. Dan moet je er drie keer voor gaan. Je speelt zoals je traint. Er is van tevoren gezegd dat dit seizoen een leerproces moet zijn. Maar nu we bovenaan staan, moet je een kampioenschap niet uitstellen. Als de één een steek laat vallen, moet een ander hem oprapen. Dat moet deze groep nog leren. Als er gebikkeld wordt, zijn we soms te braaf. Dat kan een jeugdzonde zijn.``
Bikkelen
De keeper bespeurt wel progressie. ,,Tegen Huizen heb ik drie keer rond de zestien een bal zien blokken, waar ze in de eerste ronde die spelers hadden laten schieten. ,,We hebben een gemiddelde leeftijd van 24 jaar. Wij willen het soms te mooi doen. Iedereen kan zich gemakkelijk opladen voor wedstrijden tegen Huizen, Deltasport en Kloetinge. Maar Spijkenisse (zaterdag de tegenstander) is een ploeg, die een hele wedstrijd bikkelt. Je mag het niet verkeerd interpreteren, maar misschien is het wel goed geweest dat we tegen Terneuzen op ons bek zijn gegaan. Dat mag volgend jaar dus niet meer gebeuren.``
Jürgen Belpaire heeft in Hoek sportieve revanche genomen op iedereen die hem had afgeschreven, maar wel een veer moeten laten. ,,Ik ben vanaf mijn achttiende profvoetballer geweest en had nooit gewerkt tot het moment dat ik mijn scheenbeen brak. Dat is niet plezant als je van het leven hebt kunnen genieten. Een voetballer heeft nu eenmaal een luxe leven. `s Morgens anderhalf uur trainen, `s middags nog eens anderhalf uur, soms een dag vrij. Je mag het aan de andere kant ook niet onderschatten. Ik heb het op stages meegemaakt, dat we om half acht `s ochtends veertig minuten in het bos moesten draven. Daarna eten, trainen, nog een keer trainen en `s avonds nog een wedstrijd. Toen we met Brugge Europees voetbal speelden, hoefde je in uitwedstrijden ook niet de bloemetjes buiten te zetten. Wij zagen niet veel hoor.``
,,Momenteel werk ik in een carcenter. Spoilers opzetten, navigatiesystemen en televisies inbouwen. Hele dagen in een auto op je knieën zitten. Binnen werken is eigenlijk niks voor mij. Ik had ook kunnen gaan stempelen, maar er moet brood op de plank komen. Normaal gezien ga ik vanaf 1 maart bij de Bloso, een door de Belgische overheid gesubsidieerde sportaccommodatie, in Blankenberge werken. Ik ben er verantwoordelijk voor het onderhoud van de voetbalvelden. Lijnen trekken, putten dichtmaken, gras maaien, lekker buiten werken.``
De kous tot over de knie, de korte broek in een oversize-maat, en bij voorkeur een trui met niet al te veel kleur. De Belpaire van Hoek oogt sober en wil rust uitstralen. ,,Glenn van Wijnsberghe, de tweede doelman van Hoek) is meer een man van show``, weet hij. ,,Ieder heeft zo zijn eigen stijl. Nee, ik heb hem niet nodig om scherp te zijn. Ik wil er voor mezelf altijd het maximale uithalen. Ik heb in de jeugd van Brugge ook eens mijn been gebroken. Toen ik hersteld was, wilde ik niets anders dan trainen. Vijf dagen in de week, soms tweeënhalf uur achtereen. De terreinman werd er gek van en deed op een bepaald moment de verlichting uit, omdat we niet wilden stoppen.``
Topspelers
,,Ik laat het aan anderen over om me te beoordelen, maar als je op dat niveau hebt gespeeld, heb je weinig zwakke punten. Ik heb eens veertien wedstrijden achter elkaar in de eerste ploeg van Club Bruge gespeeld, kreeg goede kritieken en altijd met topspelers getraind. Ik heb Eijkelkamp, Staelens en Stanic meegemaakt. Toen Gerets kwam, zei hij dat hij Verlinden en Belpaire niet meer moest hebben. Hij haalde Nader, die Egyptenaar die inmiddels weer weg is. Als je kop hem aanstaat, ben je de man. Spelers die hij niet nodig heeft, ziet hij niet staan. De problemen die hij bij PSV heeft gehad, daar zag ik wel iets van bij Brugge in terug.``
,,Voor mij is het misschien wel jammer geweest dat ik dat moment ben tegengekomen, maar ik ben er mentaal heel sterk van geworden en heb leren relativeren. Als een bal binnen gaat, wil ik de volgende pakken. Mijn voetenspel is een sterk punt. Als je niet groot bent, moet je snel met je voeten zijn. Ik vind dat ik dit jaar betrekkelijk goed meevoetbal, maar dat komt ook omdat onze verdedigers zich veel beter aanbieden. Ik heb lef om op een hoge bal te komen, maar als ik roep moeten ze me wel rugdekking geven.``
Hij heeft nog altijd ambities om hogerop te komen. ,,Het is niet verkeerd bedoeld, maar ik hoop dat ik nog eens wat hogerop kan komen. Als ik vertrek, moet het zijn omdat ik financieel nog een klapper kan maken. Stel dat ik nog een paar keer meer kan trainen per week, dan zal er ik er nog een paar procent meer uithalen. Ik heb een zware blessure gehad. Club Brugge stuurde als eerste een boeket en stelde me in de gelegenheid om te trainen. Maar waar had ik gestaan als Hoek niet was gekomen? Ik hoop echt dat ze tevreden over me zijn en ben in elk geval blij dat ze in mij zijn blijven geloven.``

BW Advies B.V.