Boek

Als voetballiefhebber was ik wel gecharmeerd van Barry. Aanvankelijk had ik na het millennium mijn twijfels over deze spits van Terneuzen. Snelheid en tomeloze werklust ontbraken. Gedurende zijn tweejarig verblijf in de punt van de aanval overtuigde de afmaker. Tekortkomingen werden gecompenseerd met overzicht, techniek, slimheid en thor-instinct. Het zit gewoon in de genen…..het neusje voor de goal, het op het juiste moment het gat induiken, de slepende beweging, het onverwachte overstapje, de intuïtieve ingeving, de schijntrap en uiteindelijk het net laten bollen. Als voetballiefhebber vond ik het jammer dat hij in de bloei van zijn voetballoopbaan ermee stopte. Het prevaleren van zijn maatschappelijke loopbaan was evenwel te begrijpen. Door zijn toenmalige beslissing zit ik nu onder de kerstboom genoegzaam te lezen in het oeuvre van de HSV Hoek.
De kwaliteiten die Barry op het veld etaleerde mis ik in het huidige amateurvoetbal steeds meer. De accenten liggen wel erg eenzijdig  op snelheid, fysiekheid en tactiek. Dit bevordert het kijkspel niet.

Verwachtingen komen vaak niet uit. Ook ik zit en zat er wel eens naast in het beoordelen van spelers. Daarom is scouting een vak apart en altijd een moeilijke beslissing met een aanzienlijk gokgehalte. Van Wilco de Valk wist ik 100% zeker dat hij het ging maken bij Hoek. Zijn versnelling over de vleugel bij Kloetinge stond in mijn geheugen gegrift.  Het werd echter drie keer niks. Het leek wel of de Nieuwerkerker met een baal aardappelen op zijn rug liep te ploeteren. Alleen tegen Nieuw-Lekkerland gooide hij de baal in de Hoek.

Ook had ik nooit verwacht dat David Destorme het zou waarmaken als prof in de Belgische hoogste klasse. Zijn tweede en laatste jaar bij Denoek was magertjes. Dit wordt ook door David beaamd in het boek. Dit getuigt van zelfkennis. Misschien is hij daarom wel geslaagd in het profvoetbal. Het zit goed in de bovenkamer. Bij veel hoofdstukken in het boek komen de krenten in de pap voorbij. Toch schortte het bij veel van dergelijke spelers aan een gezond portie zelfkritiek. Tot dit rijtje behoorden Van der Pijl, Van Keeken, Gijsel en Clinckemaillie. Toch blijft talent en wispelturigheid altijd boeien. Ook waren zij koning in het land der blinden. Met telegraaf chocoladeletters stond dit dan ook in de PZC boven een interview met Remco van Keeken ergens begin jaren negentig. Relativering is ook op zijn plaats als je leest dat Franz van der Pijl zichzelf vergelijkt met Bergkamp…..en ik leek als voetballer op pak’m beet John van ’t Schip!!!???  

Als je aan mij vraagt wie is nu de beste speler die Hoek heeft voortgebracht dan komt er maar één naam bovendrijven en dat is Geert de Poorter. Feitelijk bezien heeft hij een lange, aansluitende periode op het hoogste amateurniveau bij Hoek consequent gepresteerd. Met deze begaafde middenvelder eveneens de hoogste prijs behaald in onze historie.

Wel jammer dat je weinig oud spelers nog als toeschouwer langs de lijn ziet. Het blijken dan ook vaak allemaal passanten te zijn voor de echte Hoekenezen.
In het boek Denoek 2.0 een hoofdstukje wijden aan de spelersvrouwen. Speciaal voor echte mannen die in vervoering raakten van de schonen van Mahieu, Van der Pijl,  gebrs. Kayser en Standaert (“Frankie naar veuren!!!” galmde het over de tribune).   
Zou er over twintig jaar weer een boek verschijnen over Hoek of zijn we dan vergeten in de anonimiteit van het lagere amateurvoetbal?

Ik hoop het credo “Op Denoek gebeurt altijd wat” nog lang te mogen horen! Uiteraard wel positief want op de huidige perikelen rondom Quick Boys zit werkelijk niemand te wachten.

LOEK ZEEGERS