Blauw

In de nakende avondschemering doemt de blauwe parel ineens op langs de E17. Als een blue hope diamant schittert de thuisbasis van de Buffalo’s je tegemoet. Het detoneert in een asgrauwe omgeving van slechte wegen en de desolate Oostblokgebouwen van het universitaire ziekenhuis..
We zijn als ‘kuddevee’ met de pendelbus naar het stadion gebracht (mooie gratis service van supportersvereniging) maar de bestuurders en sponsors mogen hun bolide van de Duitse grote drie pal voor het stadion parkeren. Het lijkt wel of ik op een zondagmiddag door de Kustlaan in Knokke wandel!      
We reppen ons naar het buffet restaurant want de magen knorren. Deze ‘brasserie’ zit afgeladen vol met Vlaamse bourgondiërs die te midden van de flessen wijn en bier zitten te eten. Typisch Belgisch denkt deze Zeeuws-Vlaming met een enigszins calvinistische inslag.
Uit de Vlaamse klassiekers stoverij, steak, gehaktballetjes en vol-au-vent  kiezen we beiden een steak. Hier geen zuinige porties op sterrenniveau maar volle borden. De borden zijn zo groot als een hoepel, elpee of een stuurwiel van een zware vrachtwagen. De Bressiaander tegenover me heeft geen enkele moeite met de hoeveelheid want binnen een mum van tijd is zijn bord helemaal leeg!

Vervolgens op weg naar onze gereserveerde plekken op de tribune. We lopen door een prachtige overdekte wandelboulevard. De wanden zijn gedecoreerd met bekende voetballers uit het verleden van AA Gent. Heden smelt intens samen met het gekoesterde verleden. Daar is de Aad Kouijzer tribune. Nederlandse Aadje behoorde tot het meubilair van AA Gent en speelde altijd met afgezakte kousen.
Tussen alle reclame-uitingen van grote sponsors als MAES pils, Coca-Cola, Jartazi en VDK Bank zie ik plotseling een vertederend vast reclamebord van een plaatselijke pizzeria aan de …..steenweg!
Behoudens de clubkleuren en de slechte grasmat gaan alle vergelijkingen met de Denoek volledig mank. Of het moeten Milan Rusic en Kenny Verhoene zijn die de clubkleuren van La Gantoise hebben verdedigd. Nog een linkje is dat Gio naast international Depoitre heeft gezeten in de kleedkamer van Eendracht Aalst!

Eigenlijk onvoorstelbaar…hebben ze alles hier piekfijn op orde, blijken ze te beschikken over een grasmat die bedoeld is voor de golfsport of voor je achtertuintje. Een dergelijke green is niet geschikt voor het gedraai en gekeer van een bonkige spits als Depoitre, met als gevolg een voor dit niveau erbarmelijk veld.    
Goede voetbalschoenen, een lekkere speelbal en een goed veld zijn de basis ingrediënten voor de voetballer. Brecht de Jaegere (hou die in de gaten) maakt na zijn doelpunt een ludieke juichbeweging alsof hij een golfballetje met een ferme swing lanceert.
Andere spelers die me bekoren deze avond: Braziliaan Neto en dirigent Kums.
Het veldspel viel soms niet mee; zonder druk een bal afgeven aan iemand met hetzelfde shirt over een paar meter was soms een hele opgave. Dergelijke tekortkomingen werden vlug weggewist door ondermeer een fantastisch doelpunt van Neto (halve omhaal uit de draai) en de verbale toejuichingen afkomstig uit de spionkop van de Buffalo’s.
Zouden deze aanmoedigingen ook doorgedrongen zijn tot de genodigden die aan een sterrendiner zitten achter glas van meesterkok Horseele. Zij missen toch de elementaire voetbalsfeer.  
Deze avond stond onmiskenbaar vol met ambiance. Zowel buiten het stadion, als op de overdekte wandelboulevard in het stadion, als op de tribunes inhaleren wij  een aangename sfeer zonder dreigingen. De toeschouwers bestonden uit een bonte verzameling  van vrouwen, kinderen, studenten, bejaarden en arbeiders.
Het stadion heeft ook de perfecte grootte met een capaciteit van 20.000 toeschouwers. Dit geeft voor de bezoekers een tastbaar zicht op de gladiatoren van de arena. Zit je op de tweede ring van pak’m beet Bernabeu dan zie je alleen maar stipjes.
AA Gent is momenteel booming en ik denk dat het voor veel Zeeuws-Vlamingen een tripje waard is, het is uiteindelijk bij de achterdeur.