Ibiza of Calimero

18 mei 2015
Kopstootjes
Mijn clubje speelt in het verre winderige en koude Nederland tegen HHC Hardenberg. Vanwege de meivakantie zit ik daarentegen zaterdagmiddag met een lege blik te staren naar de schijnbaar azuurblauwe zee en het hagelwitte strand van Ibiza. In gedachten zit ik bij Siereveld en zijn kornuiten. Raar eigenlijk, zij denken nooit aan me en kennen me (waarschijnlijk) niet eens. Je zou toch zeggen bij het voortschrijden van de leeftijd richting Abraham neemt de ervaring, loutering en relativering juist toe. Dat klopt ook allemaal wel behalve als over mijn cluppie gaat. Maar tekent deze intense betrokkenheid niet de ware supporter. Het is niet de felle zon die mij koppijn bezorgt maar de onzekere spanning van deze cruciale wedstrijd. Ik zit bij een trendy strandtent waar de dj voor de lounge beats zorgt. Mijn hartslag verslaat de monotone dreunen met verve. Om half vijf verneem ik het teleurstellende verlies. Ik probeer mijn verdriet af te spoelen met een frisse duik in de Middellandse Zee. De steiger waar ik vanaf spring is bekleed met prachtig groen kunstgras. Hoe verzin je het! Wrijf het er op 2000 km afstand nog maar eens in! Zo krijg ik nooit het ultieme vakantiegevoel!
Een week later spelen we tegen de Vogels. Gedurende de wedstrijd zit ik in een stalen vogel met straal motoren. Een stewardess kijkt me fronsend aan en zegt ” U ziet een beetje bleekjes, het was en is toch stralend weer op Ibiza” De ware reden vertel ik maar niet. Zelfs mijn naaste dierbaren begrijpen mijn inwendige fanatisme niet voor de HSV Hoek. Misschien dat alleen Jan Mieras en Alex de Feijter zich mijn beleving kunnen inbeelden. Door een stormachtige windkracht 8 met uitschieters naar windkracht 9 blijkt de landing geen abc’tje te zijn. Is deze turbulentie een metafoor voor de wedstrijd hier beneden onder de rook van Amsterdam. De daling met landing is redelijk heftig. Ik ben helemaal confuus. Door bijgeloof denk ik dat we inderdaad gaan dalen. Toch is er weer de gedachtestroom dat net als het vliegtuig alles nog op zijn veilige pootjes terecht kan komen. Thuis lees ik de kranten. Ik overpeins het seizoen. Door de nakende p/d wedstrijden word ik weer overmand door het typische Zeeuws-Vlaamse ‘Calimero gevoel’. De ontlading bij handhaving zou immens blijken te zijn. Schorsingen en blessures zijn ons heel lang bespaard gebleven. Kwalitatief beschikken we over een volwaardig topklasse elftal. Ik schrik nog wel eens wakker van de gemiste kansen (géén mogelijkheden) thuis tegen met name Rijnsburgse Boys, Spakenburg en Ajax. Maar “als” telt niet in de sport! Ik ben er van overtuigd dat onze komende tegenstander(s) uit de hoofdklasse van hetzelfde niveau zijn als Ajax, Genemuiden, Sparta Nijkerk, Sneek en Lisse. Dus we moeten absoluut niet bang zijn want angst is een slechte raadgever. Het mentale gedeelte zal doorslaggevend zijn. Nu de scherpe kantjes van de teleurstelling af zijn begin ik uit te kijken naar de komende finales; lekker voorjaarsweer, alles fris groen, veel publiek, spanning en ambiance. Komop Denoek ga er vol voor!! Hopelijk kunnen de spelers dan extra feesten op bijvoorbeeld Ibiza!! Ik denk overigens dat Guillaume dan wel een schemaatje meekrijgt. Eigenlijk wilde ik werkelijk niets schrijven over de beker. We zitten bij de laatste vier en dat is het belangrijkste zodat we aan de landelijke beker kunnen meedoen. Voor de rest is die bekercompetitie een gedrocht. Het bekent alleen maar veel kilometers (vaak) door de week, en kans op blessures en/of schorsingen. Een actuele mededeling van ons aller KNVB noopt mij tot het schrijven van deze alinea. Op woensdag 27 mei staat de uitwedstrijd tegen Excelsior 31 uit Rijssen geprogrammeerd. Twee dagen later waarschijnlijk naar Veenendaal (DOVO) of naar Heemskerk (ODIN’59). De spelers zijn dan werkelijk helemaal gammel en uitgewoond door de eentonige verre busreizen. Frisheid, zowel fysiek als mentaal, is een absolute voorwaarde voor optimale prestaties in de strijd om het behoud in de topklasse. Ik geef het bindend advies om het tweede te sturen. Loek Zeegers